Foto: https://powstaniewielkopolskie.pl/nowa/?page_id=37

To akt sprawiedliwości wobec tego niesłychanie ważnego czynu zbrojnego;
cieszę się, że to trwale wpisze się do oficjalnego kalendarza Rzeczypospolitej.
Andrzej Duda

W czwartek, 26 grudnia 1918 roku, na dworcu poznańskim zatrzymał się pociąg osobowy z Gdańska do Warszawy wiozący Ignacego Jana Paderewskiego z żoną oraz towarzyszącymi oficerami komandorem Henrym Rawlingsem i porucznikiem Royem Langfordem. Celem misji Paderewskiego do Ojczyzny było omówienie traktatu kończącego I wojnę światową (1914-1918) i jednocześnie podjęcie ważnej kwestii przyłączenia ziem zaboru pruskiego do odradzającej się Polski.

Poznaniacy, urządzili Paderewskiemu spontanicznie niezwykle ożywione powitanie. Wyprzęgli konie z powozu i ochoczo własnymi siłami, pociągnęli pojazd w kierunku hotelu Bazar. Wzruszony taką patriotyczną postawą, kompozytor przemówił do licznie zgromadzonego tłumu.  Maestro, na wstępie swojej oracji, podziękował licznie zgromadzonym, a później powiedział o odradzaniu się Polski właśnie tutaj – w kraju nad Wartą, w dawnej Prowincji Poznańskiej. I to właśnie tutaj, Poznaniacy, przeciwstawili się Republice Weimarskiej- reprezentującej znienawidzonego pruskiego zaborcę.

Następnego dnia, mimo zakończenia działań wojennych, Niemcy urządzili wojskową manifestację na Świętym Marcinie, zrywając przy tym wszelkie insygnia polskie:flagi koalicyjne itp. i napadali jednocześnie na ustanowione już polskie urzędy. Te akty brutalnej przemocy ze strony Niemców, nie mogły zostać zlekceważone przez mieszkańców Poznania, którzy 27 grudnia chwycili za broń i tak rozpoczęło się Powstanie Wielkopolskie, potocznie określane Powstaniem Poznańskim i tym samym jasno skrystalizowana została II Rzeczpospolita, trwająca od 11 listopada 1918 roku do 1945 roku.

Generalnie rzecz ujmując, Powstanie trwało od piątku, 27 grudnia 1918 roku do niedzieli, 16 lutego 1919 roku i swoim zasięgiem objęło całą ówczesną Prowincje Poznańską. Powstańcy, byli pod rozkazami Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego (POWZP),wojskowej formacji dającej początek przyszłej skonsolidowanej ogólnopolskiej struktury wojskowej. Nazwiska przywódców, jak przykładowo Stanisław Taczak czy Józef Dowbor-Muśnicki urosły do rangi wręcz legendy patriotycznej, a z czasem przybrały nazwy ulic i to nie tylko w Poznaniu, ale w całej Polsce. Walki z Niemcami w tym czasie, zabrały życie 2261 powstańcom i uczyniły około 6 tysięcy rannych w boju. Po stronie wroga, straty były zdecydowanie większe, mimo lepszej aprowizacji.   

Najważniejszym sukcesem Powstania było przyłączenie imponującej większości ziem Prowincji Poznańskiej do Rzeczypospolitej Polskiej. Warto też wyraźniej uwypuklić, iż było to pierwsze powstanie całkowicie zwycięskie dla Polski, które stanowiło swego rodzaju psychologiczny impuls do swoistej restytucji bojowego ducha rodaków, który w przyszłości da jeszcze o sobie znać.

We wtorek, 23 listopada 2021 roku, prezydent RP Andrzej Duda podpisał ustawę z dnia 1 października br., o ustanowienia nowego święta państwowego Narodowego Dnia Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego, mającego na celu w pełni zasłużoną gloryfikację wydarzeń dziejących się w Wielkopolsce na przełomie 1918/1919 roku.

Decyzja prezydenta Rzeczpospolitej, w Wojewódzkiej Wielkopolskiej Komendzie OHP, została przyjęta z radością. Nic dziwnego zresztą. Pracownicy WWK OHP, mają bowiem świadomość o zauważeniu przez głowę Państwa ważnej i zarazem heroicznej postawy mieszkańców Ziemi Wielkopolskiej w procesie kształtowania przyszłej wielkości naszej Ojczyzny. Zaiste, dla miłości Polski, Wielkopolanie nie wahali się w toczonych bojach na przełomie 1918/1919 roku, przelewać własną krew.

I o tym właśnie dzisiaj, musimy pamiętać, szczególnie my – mieszkańcy Ziemi Wielkopolskiej, a co więcej, jako wychowawcy młodego pokolenia, musimy uczyć ofiarnej miłości Ojczyzny powierzoną naszej opiece młodzież.

Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego, dla pracowników WWK OHP jest jeszcze jedną doskonałą okazją do patriotycznego wychowywania młodzieży. Reasumując, to święto jest nie tylko radosną i dumną kartą historii Polski, ale zarazem swoistą lekcją obywatelskiego kształtowania dumy patriotycznej z dziedzictwa naszych przodków, które dla nas współczesnych, jest konkretnym zadaniem odpowiedzialnej nauki szkolnej i praktyki zawodowej.

Tekst: dr Marek Kwiecień