Do wejścia w etap życia, jakim jest praca zawodowa przygotowujemy się już od najmłodszych lat. Nawet podczas zabawy w piaskownicy wyrabiają się w nas pewne cechy, które w późniejszym życiu mogą okazać się przydatne na danym stanowisku pracy. Nasze plany z dzieciństwa odnośnie tego, kim chcielibyśmy zostać jak dorośniemy, ewoluują lub całkowicie ulegają zmianie. W obecnych czasach w przypadku wielu z nas ta płynność zmian jest ciągła. Niewiele osób przepracowuje całe swoje życie zawodowe u tego samego pracodawcy niezmienne na tym samym stanowisku. O tym jakie możliwości dają nam różne zawody oraz jak z biegiem lat potrafi się zmienić nasze życie zawodowe mogliśmy porozmawiać podczas kolejnego eventu pod szyldem „Czas na Młodych”.
Dzięki uprzejmości organizatorów, jakimi byli Powiatowy Urząd Pracy w Krapkowicach oraz tamtejszy Punkt doradztwa dla Młodych, uczestniczyliśmy w spotkaniu z przedstawicielami wielu zawodów, którzy uchylili rąbka tajemnicy odnośnie swojej pracy i drogi, jaką przeszli, by znaleźć się w miejscu, w którym obecnie są. Tym razem wydarzenie wyglądało nieco inaczej niż poprzednie z tego cyklu, gdyż przyjęło formę panelu dyskusyjnego. Na niewielkiej scenie zasiedli: pani Agnieszka Adamczyk - wedding planner, pani Barbara Adamska – Kusz - dyrektor jednego z największych banków w Polsce, pan Dawid Łagowski - wielokrotnie nagradzany prestiżowymi nagrodami szef kuchni, pan Michał Kapusta - dyrektor operacyjny ekskluzywnego obiektu hotelowego oraz pan Adam Golon- dyrektor handlowy z wieloletnim stażem. Spotkanie poprowadziła niezawodna pani Marta Klepka.
Zebrani goście poruszyli wiele tematów. Opowiedzieli m.in. o tym jak zaczęła się ich ścieżka zawodowa, która niejednokrotnie znacznie odbiegała od dziecięcych marzeń czy ambicji rodziców, bo cóż wspólnego ma policjantka z dyrektorem banku czy inżynier z kucharzem bądź handlowcem. Na podstawie swoich historii pokazali młodym ludziom, że nasze plany zawodowe z biegiem lat ulegają zmianie, mówili również o tym, że warto iść za tym, co nam w duszy gra, a nie poddawać się presji rodziców, którzy mają na nasze życie zupełnie inny plan. Pokazali również, że droga zawodowa może się wyklarować całkiem nieoczekiwanie, bo np. po organizacji własnego ślubu, który stał się zaczątkiem biznesu polegającego na organizacji tego typu wydarzeń innym ludziom. Na przykładzie pana Michała młodzi słuchacze mogli przekonać się, że nie trzeba startować od przysłowiowego wysokiego C, lecz zaczynać na miarę swoich możliwości od podstaw i powoli, ale konsekwentnie wspinać się po szczeblach kariery, tak jak to było w przypadku wspomnianego gościa, który zaczynał pracę po studiach jako recepcjonista, a dziś piastuje stanowisko dyrektora. Uczestnicy panelu dyskusyjnego zwrócili również uwagę na fakt, jak wiele możliwości daje nam wykonywanie danej pracy. W bardzo obrazowy sposób przedstawił to zebranym pan Adam, który określił pracę zawodową jako swoisty wehikuł pozwalający nam osiągać dzięki wykonywanej pracy to, co w prywatnym życiu mogłoby być ciężkie do osiągnięcia. Mowa tu między innymi o podróżach służbowych do różnych zakątków świata, podróżach które wpisane są w jego kalendarz zawodowy, a w życiu prywatnym byłyby po prostu dużo cięższe do zorganizowania. Goście zwrócili również uwagę na to, by uczyć się języków obcych, których znajomość otwiera nam wiele nowych drzwi i chroni przed zabawnymi wpadkami. Na potwierdzenie tych słów pani Barbara podzieliła się krótką anegdotą z jednej z przeprowadzonych przez nią rozmów, gdy na pytanie rekruterki co motywuje ją do wczesnego wstawia odpowiedziała, że mrucząca krowa pod łóżkiem. Okazało się, że pomyliła angielskie słowo „cat” z „cow”, czym wprowadziła w osłupienie swoją rozmówczynię, która zachodziła w głowę na jakim łóżku śpi pani Basia, skoro pod spodem mieści się, jakby nie było, zwierzątko dość pokaźnych rozmiarów. Nasi zacni mówcy podkreślili również fakt, iż predyspozycje jakie posiadamy są bardzo istotne w wyborze ścieżki zawodowej, gdyż ułatwiają nam wykonywanie danej pracy. Zwrócili jednak uwagę, aby się nie zniechęcać. Ze sceny padło piękne stwierdzenie brzmiące „To, że czegoś nie potrafimy niczego nie determinuje”. Tutaj przykładem jest kariera wyżej wspomnianej pani Barbary, która nadal nie zna tabliczki mnożenia, a jednak pracuje z sukcesami w branży finansowej. Prowadząca spotkanie pani Marta Klepka zadała swoim gościom pytanie, co by zrobili inaczej gdyby cofnęli się o dwadzieścia lat wstecz. Większość potwierdziła, że miałaby większą odwagę w zadawaniu pytań tym, którzy wiedzieli w danym czasie od nich więcej i że nie baliby się prosić innych o pomoc i czerpać z ich doświadczenia zawodowego oraz życiowego. Została zwrócona jednak uwaga na fakt, iż każda decyzja ostatecznie czegoś nas uczy, więc nie ma co się bać popełniać błędy, ważne aby nie popełniać tego samego błędu kilkukrotnie. Młodzi ludzie zostali również zachęceni do podejmowania inicjatywy i nie tłumaczenia swojej bierności obawą przed konsekwencjami, gdyż lepiej ponosić konsekwencje swoich marzeń niż konsekwencje nie robienia niczego. Co prawda do wakacji jeszcze trochę czasu zostało, ale słuchacze już byli namawiani, aby podejmować się prac dorywczych w tym okresie gdyż, po pierwsze, pozwoli to im na zdobywanie dodatkowych umiejętności, a po drugie da im poczucie pewnej niezależności finansowej.
Oprócz wielu wskazówek dotyczących stricte życia zawodowego wszyscy zwrócili uwagę na bardzo istotny szczegół, a mianowicie na to, aby być empatycznym, aby być po prostu dobrym człowiekiem w każdym aspekcie życia. To stwierdzenie z pozoru może wydawać się bardzo oczywiste, jednak w dzisiejszym świecie często przyćmione egoistycznymi pobudkami zaczyna być w wielu przypadkach czymś co odchodzi do przysłowiowego lamusa. Korzystajmy zatem z dobrodziejstw jakie otrzymujemy od życzliwych ludzi, korzystajmy z ich doświadczenia zawodowego i życiowego, chłońmy ich wiedzę i wykorzystujmy ją podczas naszej życiowej wyprawy.
Katarzyna Krokosz
Anna Morawiec
Agnieszka Świeczka
