W pedagogicznym przesłaniu Jana Pawła II niewątpliwie odnaleźć można jedną z cenniejszych propozycji zagospodarowania daru młodości i wychowania młodych. Wcielajmy w życie Jego naukę, a w sercach nośmy jego wielką miłość do Chrystusa, do Matki Bożej, do każdego człowieka na świecie.
W pontyfikat Świętego Jana Pawła II wpisana była służba bliźnim, ubogim, potrzebującym, wołającym o pomoc i wszystkim milczącym. Jan Paweł II był spontanicznym i bezpośrednim człowiekiem, z którym można porozmawiać pośmiać się bez poczucia dystansu. On kochał ludzi szczególnie młodych, na których mu bardzo zależało. Ale i młodzi kochali i nadal kochają świętego Jana Pawła II.
Mówił do nich: „Wy jesteście przyszłością świata, wy jesteście nadzieją Kościoła. Wy jesteście moją nadzieją”.
Pragnieniem św. Jana Pawła II było umożliwienie młodym ludziom wzajemnego dialogu oraz przeżycia jedności Kościoła, dlatego stworzył Światowe Dni Młodzieży, które stały się bezprecedensowym wydarzeniem, w którym można zobaczyć młodość Kościoła. Energia, zapał, entuzjazm, wszystko to, za sprawa młodzieży można odnaleźć w Kościele. Jak ważną rolę młodzi pełnią we wspólnocie chrześcijan podkreślił św. Jan Paweł II, określając młodzież mianem „nadziei Kościoła”.
Jan Paweł II w orędziu do młodzieży całego świata z okazji IV ŚDM mówił:
„Młodość sama w sobie jest wielkim bogactwem każdego chłopca i każdej dziewczyny. Owo bogactwo polega między innymi na tym, że jest to wiek licznych i ważnych odkryć. Każdy i każda z was odkrywa własna osobowość, sens swego istnienia, rzeczywistość dobra i zła. Odkrywacie też świat, który was otacza: świat ludzi i świat przyrody. Ale wśród tych licznych odkryć nie może zabraknąć jednego, które posiada podstawowe znaczenie dla każdej ludzkiej istoty: osobistego odkrycia Jezusa Chrystusa”.
„Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali. Wbrew wszystkim mirażom ułatwionego życia musicie od siebie wymagać. To znaczy właśnie „więcej być”.
Święty Jan Paweł II w nauczaniu skierowanym do młodzieży zwracał uwagę na wymagania związane z samym byciem człowiekiem. Wielokrotnie podkreślał, że głównym czynnikiem prowadzącym do szczęścia jest przeżywanie swojego życia według logiki bezinteresownego daru. Jednym z głównych wyzwań stojących przed młodzieżą jest świadome podjęcie trudu rozwijania danych sobie talentów, zdolności również wówczas, gdy inni tego nie wymagają. Stawianie sobie samemu konkretnych celów związanych z własnym rozwojem wymaga od młodego człowieka ogromnej mobilizacji i wytrwałości. Papież zwracał uwagę młodzieży na konieczność podjęcia tego wysiłku, przyjęcia aktywnej postawy wobec życia, wykorzystywania swoich zdolności dla dobra indywidualnego i wspólnego.
Młodzież wiedziała, że Ojciec Święty ich kocha, wynikało to z Jego uśmiechu i czasu, który im poświęcał. Papież nauczał ich przede wszystkim o miłości, z której wszystko wypływa. Pragnął, aby miłość była piękna i czysta, pozbawiona egoizmu, by nigdy nie była wykorzystaniem drugiej osoby.
Nasz ukochany Ojciec Święty uczył młodzież solidnego wykonywania powierzonych zadań i obowiązków, stawiania słusznych celów oraz wystrzegania się zła. Wielokrotnie nauczał, iż młodość to najlepszy czas na naukę miłości, na wzrastanie i dojrzewanie z Bogiem.
Jan Paweł II to fundament, na którym zbudowano tyle dobra na całym świecie. Nie powinno się tego fundament niszczyć. Dla Rodziny Ochotniczych Hufców Pracy jest Przewodnikiem i Nauczycielem. Towarzyszy młodym, bo jest ich Przyjacielem.
Ks. prałat Jarosław Sroka
Krajowy Duszpasterz
Ochotniczych Hufców Pracy