W 1995 roku z inicjatywy księdza Zdzisława Peszkowskiego (1918-2007), jeńca obozu w Kozielsku i jednocześnie kapelana Rodzin Katyńskich, decyzją rodzin katyńskich postanowiono, aby z okazji 55. rocznicy upamiętnienia zbrodni katyńskiej w 55 świątyniach umieścić symboliczną tablicę o nazwie Krzyż Golgota Wschodu.
Jednocześnie z utworzeniem wspomnianej symbolicznej tablicy zostało też ustanowione niepaństwowe odznaczenie o tej samej nazwie: Krzyż Golgota Wschodu. Szczególnie w Australii (Sydney) lokalne stowarzyszenie Nasza Polonia przyznaje to odznaczenie zasłużonym na polu aktywnego przypominania o zbrodniach sowieckich na polskiej ludności (głównie żołnierze, oficerowie i inteligencja).
Wśród odznaczonych są m.in.: abp Sławoj Leszek Głódź, abp Mieczysław Mokrzycki, o. Tadeusz Rydzyk, Antoni Macierewicz, Marian Banaś oraz Mariusz Błaszczak.
W dniu 10 kwietnia 2010 roku w sobotę o godzinie 8.41 czasu środkowoeuropejskiego (czas moskiewski: 10.41) miała miejsce tragiczna katastrofa polskiego samolotu Tu-154 z prezydentem Lechem Kaczyńskim wraz z małżonką Marią, ostatnim prezydentem na uchodźstwie Ryszardem Kaczorowskim oraz 18 parlamentarzystami, duchownymi i dowódcami sił zbrojnych RP. W sumie zginęło wówczas 96 osób, które leciały na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej.
Dzisiaj, pochylając się w zadumie nad polskimi ofiarami sowieckich katów ubranych w mundury NKWD, warto jeszcze raz przywołać tamto jakże bolesne wydarzenie z wiosny (marzec-maj) 1940 roku.
Zbrodnia katyńska jest zakwalifikowana jako komunistyczna zbrodnia wojenna wymierzona przeciwko ludności i tym samym nosi miano ludobójstwa.
Za głównego reżysera bestialskiego mordu polskiej ludności uważa się sekretarza generalnego komunistycznej partii ZSRR Józefa Stalina (1878-1953). Z drugiej jednak strony, bezpośrednim wykonawcą ówczesnych działań ludobójczych oraz innych w ramach szeroko zakrojonej i rozłożonej na wiele lat akcji wielkiej czystki, jest Ławrientij Beria (1899-1953) – szef NKWD.
Wiosną 1940 roku w Katyniu oraz innych miejscach w ZSRR (m.in. Miednoje, Ostaszkowo, Bykownia), zostało zamordowanych co najmniej 21768 polskich obywateli, w tym ponad 10 tysięcy oficerów Wojska Polskiego i Policji Państwowej. Ginęli przeważnie od strzału w tył głowy, a ciała były wrzucane do wspólnego dołu – grobu pozbawione nie tylko znaku krzyża i tabliczki z nazwiskiem, ale były też profanowane poprzez zalewanie nieczystościami ludzkimi czy zwierzęcymi. W miejscach kaźni, najczęściej sadzony był las bądź też stawiano budynki gospodarcze, nierzadko zwykłe wychodki.
Władze ZSRR przez wiele lat zdecydowanie zaprzeczały swojej odpowiedzialności za dokonaną zbrodnię.
Dopiero po rozpadzie Związku Radzieckiego, 13 kwietnia 1990 roku oficjalnie strona rosyjska przyznała, że ludobójczy mord dokonany na przedstawicielach narodu polskiego był jedną z ciężkich zbrodni stalinizmu z okresu tzw. kultu jednostki.
Dzisiaj, żyjąc w wolnej Polsce warto i zarazem trzeba ustawicznie przywoływać słowa amerykańskiego filozofa Georgesa Santayany (1863-1952) i świętego Jana Pawła II (1920-2005), że nieznajomość historii (zwłaszcza tej tragicznej) może przyczynić się do ponownego popełnienia błędów z przeszłości. Mając na uwadze tak sformułowaną przestrogę, ponownie pochylmy się w wielkim skupieniu nad krwawą ofiarą Polaków okrutnie zamordowanych na nieludzkiej ziemi – komunistycznym Wschodzie ZSRR. Jednocześnie pamiętajmy, że ofiara złożona z życia tamtych bohaterów i zarazem męczenników jest dla współczesnych najgłębszym sensem naszej codzienności w szkole i pracy, w zabawie i wypoczynku – wszędzie i zawsze. To dzięki tej ofierze złożonej na Ołtarzu Ojczyzny, my dzisiaj mamy prawo do miłości, nauki, pracy – prawo do życia. Pamiętajmy o tym nie tylko w te wiosenne dni, ale zawsze.