Na podstawie obserwacji, podczas realizacji programu „Savoir vivre-uczymy się dobrych manier”, można było odnieść wrażenie, zwłaszcza w początkowej fazie projektu, że czasy dobrych manier przeminęły i że zasady bon ton’u to relikt przeszłości.
Tymczasem wszyscy uczestnicy po zakończeniu programu, a właściwie już w końcowej jego fazie, podczas finałowej kolacji zrozumieli, że stosowanie „etykiety” nie jest żadną ekstrawagancją, a wręcz w decydującym stopniu wpływa na poprawne relacje z otoczeniem, a co za tym idzie – na dobre samopoczucie przez całą dobę. Jak wiadomo, zdrowy sen jest odzwierciedleniem dobrze spędzonego czasu w ciągu dnia, a ten, rzecz jasna, zależy od poprawnych relacji międzyludzkich.
Życie w pośpiechu, zapominanie o dobrych manierach przy stole, spóźnianie się do szkoły i na spotkania, nie dotrzymywanie słowa w różnych sprawach, lekceważenie kolegów i koleżanek oraz (niestety) osób starszych, nauczycieli i wychowawców, nie tylko wpływa na obraz własny o sobie, ale także kształtuje wizerunek rodziny, szkoły, internatu lub organizacji, do której dany uczestnik przynależy. Już w niedalekiej przyszłości wychowankowie, którzy wzięli udział w programie przekonają się na własnej skórze, że znajomość savoir – vivre wykorzystają podczas rozmowy kwalifikacyjnej, czy prezentacji przed zespołem w swojej pierwszej pracy. W tego typu okolicznościach przyda się znajomość etykiety, która zwiększy pewność siebie, ułatwi poruszanie się w różnych grupach zawodowych, pomoże zjednywać ludzi, a co za tym idzie, ocieplać atmosferę w zespole. Często kulturą osobistą zdziała się więcej, niż chłodnymi negocjacjami. Z drugiej strony może się zdarzyć, że nasza zawodowa kariera zostanie zniszczona poprzez popełnianie gaf i nieznajomość reguł grzecznościowych.
Zarówno w funkcjonowaniu w szkole, jak i w internacie, ogromne znaczenie ma punktualność, dyskrecja, kultura języka, szacunek okazywany koleżankom i kolegom, nauczycielom i wychowawcom, a także członkom rodziny. Uczestnicy zakwalifikowani do programu (zwłaszcza mieszkający na co dzień w internacie), zrozumieli jeszcze w trakcie jego realizacji, że znajomość dobrych manier daje poczucie bezpieczeństwa, pomaga odnajdywać się w niezręcznych sytuacjach, ale przede wszystkim ułatwia obcowanie ze współmieszkańcami internatu. W znacznym stopniu podnosi też kulturę spędzania czasu przy stole podczas wspólnego spożywania posiłków.
Program w pełni zaspokoił oczekiwania zarówno uczestników, jak i prowadzącego, który jeszcze przed realizacją postanowił, że jego uczestnicy będą z szacunkiem odnosić się do siebie, jak i otoczenia w jakim przyjdzie im funkcjonować, stosować zwroty grzecznościowe zarówno w tracie programu, jak i po jego zakończeniu, samodzielnie nakryją stół i udekorują go, a potem zgodnie z etykietą zachowania przy stole, wspólnie skonsumują posiłek, odpowiednio będą dobierać ubiór do okoliczności.
