82 lata już minęło od 1 września 1939r., kiedy to rozpoczęła się najkrwawsza z wojen – II wojna światowa. Z tej okazji w trakcie pierwszego spotkania organizacyjno- informacyjnego w szkole odbyła się krótka pogadanka. Następnie delegacja złożona z uczestników klasy I Branżowej Szkoły I Stopnia w Jedwabnem i wychowawcy Hufca Pracy w Łomży postawiła znicz przed pomnikiem Sybiraków w Jedwabnem. W ten sposób zamanifestowała szacunek i pamięć dla tych, którzy oddali swoje życie za wiarę i mimo represji nie wyparli się tego, że byli Polakami. Dzięki ich postawie wiary, patriotyzmu, oddania życia za Ojczyznę wszyscy powinni pamiętać o tym fakcie, prowadzić lekcje historii, składać kwiaty i znicze we właściwym czasie określonym w kartkach kalendarza.

Pomnik oddaje hołd wszystkim Polakom, którzy od 17 września 1939r. przez agresora bolszewickiego byli wywożeni na Sybir w Rosji, do łagrów – ciężkich obozów pracy, dokonywali oni ludobójstwa w Katyniu, Smoleńsku i innych regionach Rosji. Jak informują historycy wywieziona ludność z całymi rodzinami w drodze umierała, a ci którzy dotarli do obozów przeżyła niewyobrażalną katorgę. Wypowiedź jednego z pośród wielu wywiezionych oddaje tylko namiastkę tego, co przeżyli, tam w dalekiej Rosji – wspomnienia Sybiraka Edwarda Drozda spisane przez p. Irenę Karczewską mówią:

„… Sześć lat pobytu na tej nieludzkiej ziemi to prawdziwa golgota, to czas trudnego do wypowiedzenia cierpienia, naznaczonego potwornym głodem, chorobami i utratą wielu naszych najbliższych, którzy pozostali tam na zawsze. W chwilach największej rozpaczy, gdy zdawało się, że piekło zwycięża, na usta cisnęło się pytanie: Dlaczego? Dlaczego nas spotkał taki los?...”

Autor tekstu: August Mrozowicz – starszy wychowawca Hufca Pracy w Łomży
Zdjęcia: Alicja Czech – doradca zawodowy Centrum Edukacji i Pracy Młodzieży w Łomży