Podczas zajęć online, pracownicy rozwoju zawodowego w MCK w Mysłakowicach i uczestnicy OHP, rozpatrywali kwestie równego traktowania w zatrudnieniu. Równe traktowanie w zatrudnieniu jest jedną z podstawowych zasad wynikających z zapisów Kodeksu Pracy. Pracodawca nie może dyskryminować pracowników z przyczyn wymienionych w przepisach. Naruszenie zasad równego traktowania jest wykroczeniem przeciwko prawu pracownika. Naruszenia są zgłaszane przez pracownika lub wynikają z kontroli Inspekcji pracy. Pracownikowi służy w takim przypadku wniesienie sprawy do Sądu Pracy. W myśl art. 183a § 2 Kodeksu pracy równe traktowanie w zatrudnieniu oznacza niedyskryminowanie pracowników w jakikolwiek sposób. Przepisy wskazują, w jakim zakresie pracownicy powinni być jednakowo traktowani. Wymienia się tu w szczególności: nawiązywanie stosunku pracy, rozwiązywanie stosunku pracy, warunki zatrudnienia, awansowanie, dostęp do szkoleń w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Pracodawca nie ma prawa dyskryminować pracowników ze względu na: płeć, wiek, stan zdrowia, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, rodzaj umowy o pracę, wymiar czasu pracy. Dyskryminacja bezpośrednia ma miejsce, gdy pracownik co najmniej z jednej z wymienionych przyczyn jest traktowany gorzej niż inni pracownicy w porównywalnej sytuacji. Dyskryminacja pośrednia ma miejsce gdy wystąpią dysproporcje, pozornie neutralnego postanowienia, zastosowanego kryterium czy podjętego działania. Jeśli jednak działania te są uzasadnione zgodnym z prawem celem, a środki służące osiągnięciu tego celu są właściwe i konieczne, nie ma mowy o naruszeniu zasady równego traktowania.

Tekst: Katarzyna Szatanik – Wontorczyk, doradca zawodowy Zdjęcie: Lucjan Danielewicz, pośrednik pracy